Pokaż to swoim znajomym

Skończyło się lato. Wakacje i czas beztroski już dawno pozostały dla większości z nas pięknym wspomnieniem. Teraz czas na kolorową jesień, warto więc jeszcze nacieszyć się słońcem i zaplanować spędzenie czasu w niezwykłych miejscach. To właśnie jesienią przyroda eksploduje kolorami, a poranne mgły podkreślają zjawiskowość oglądanych krajobrazów. Takie wyjątkowo kolorowe miejsca można o tej porze roku odnaleźć również w Bieszczadach. Opisujemy kilka z nich. Latem są piękne, jesień dodaje im jeszcze więcej uroku.

Jeziorka Duszatyńskie

Przemierzając Główny Szlak Beskidzki, na odcinku biegnącym z Komańczy na Chryszczatą trasa prowadzi obok pięknych Jeziorek Duszatyńskich. Znajdują się one na zachodnich zboczach Chryszczatej, niedaleko niewielkiej wioski Duszatyn. Wiosną, latem, jesienią czy zimą w zwierciadłach jeziorek przeglądają się drzewa ubrane w barwy następujących po sobie pór roku. Miejsce to jest niezwykłe, magiczne wręcz. Z historią powstania jeziorek wiąże się wiele legend. Według jednej z nich, ich twórcą był czart, który rzucając ognistą kulę doprowadził do osunięcia się góry. W rzeczywistości, podczas wiosennych roztopów w 1907 roku doszło do oderwania się i obsunięcia zachodniego zbocza góry. Powstałe osuwisko zatamowało odpływ potoku Olchowego. Utworzone naturalnie zapory doprowadziły z czasem do powstania trzech jeziorek osuwiskowych. Obecnie istnieją już tylko dwa jeziorka: Górne i Dolne. Około 1925 roku z najniżej położonego, trzeciego jeziorka, na polecenie ówczesnego właściciela dóbr hrabiego Potockiego, spuszczono wodę celem wyłowienia pstrągów. W 1957 roku teren Jeziorek Duszatyńskich został uznany za obszar chroniony. Na powierzchni 2,2 ha utworzono rezerwat przyrody „Zwiezło”, z występującymi tu, rzadkimi w Bieszczadach gatunkami roślin.

[smart-grid row_height=”150″ last_row=”justify” margins=”1″ style=”8″ captions_color=”#8eba4d” captions_opacity=”0.85″ font_type=”google” google_font=”Roboto” font_size=”0.8em” lightbox=”image”]

[/smart-grid]

Zagroda żubrów w Mucznem

Przy drodze ze Stuposian do Tarnawy Niżnej, około 2 km przed miejscowością Muczne, znajduje się pokazowa zagroda żubrów, powstała w ramach projektu ochrony tego gatunku w południowej części Polski. Ideą projektu jest, aby zwierzęta przebywające w zagrodzie przez okres kilku miesięcy, z czasem dołączały do osobników żyjących na wolności. Żubry w ich naturalnym środowisku obserwować można codziennie w godzinach 9:00 – 19:00. Na terenie obiektu dla zwiedzających przygotowano tarasy widokowe oraz bogato ilustrowane tablice poglądowe ze zdjęciami i opisem zwierząt. Zwiedzanie jest bezpłatne.

[/smart-grid]

Rezerwat przyrody Sine Wiry

Sine Wiry to rezerwat krajobrazowy o powierzchni 450 ha, położony na terenie gminy Cisna i Solina. Obejmuje on również kilkukilometrowy odcinek rzeki Wetlinka, która stanowi najpiękniejszą i najbardziej charakterystyczną część rezerwatu. Na terenie rezerwatu utworzono dwie ścieżki przyrodnicze. Jedna z nich wiedzie z drogi łączącej Dołżycę koło Cisnej z Bukowcem położonym nad zalewem Solińskim. Druga, dłuższa, prowadzi drogą szutrową z Kalnicy. Sine Wiry to niezwykłe miejsce, w którym można nacieszyć oczy zaskakująco pięknym krajobrazem.

[/smart-grid]

Bieszczadzka Kolejka Leśna

To właśnie w Bieszczadach znajduje się najwyżej położona w Polsce kolej wąskotorowa o szerokości torów 750 mm. Zbudowana pod koniec XIX wieku na odcinku Nowy Łupków – Cisna pierwotnie służyła do przewozu osób oraz transportu drewna. Przeznaczenie kolejki zmieniało się w kolejnych latach. W czasie I wojny światowej kolejka była wykorzystywana do celów wojskowych. Naprawę zniszczonej podczas II wojny światowej infrastruktury kolejki rozpoczęto bezpośrednio po wojnie. W 1953 roku, w związku z opustoszeniem terenów w następstwie akcji „Wisła”, kolejka została przekazana Lasom Państwowym. W kolejnych latach, na skutek rozwoju gospodarki leśnej w Bieszczadach, nastąpiła rozbudowa kolejki. Przemysłowe wykorzystanie kolejki zakończyło się w 1994 roku. Od roku 1997 kolejka zaczęła funkcjonować jako atrakcja turystyczna.

Aktualnie pociągi kursują ze stacji w Majdanie na kierunkach:

Latem: Trasa I: Majdan-Balnica (9 Km), Trasa II: Majdan-Przysłup (11 km),

Zimą: wyłącznie na trasie do Balnicy.

Informacje na temat kolejki (rozkład jazdy, ceny biletów) można znaleźć na stronie Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej https://kolejka.bieszczady.pl/

Na terenie stacji w Majdanie można obejrzeć pięknie odrestaurowane lokomotywy i wagony. W wyremontowanym budynku stacji można zwiedzić izbę muzealną, w której znajdują się eksponaty związane z bieszczadzką kolejką wąskotorową.

[/smart-grid]

Otryt – Chata Socjologa

Otryt to masyw górski Bieszczadów Zachodnich, położony na północ od doliny Sanu. Porośniętym lasami jodłowo-bukowymi grzbietem Otrytu przebiega niebieski szlak turystyczny: Polana – Hulskie – Otryt Górny – Dwernik. Niestety nie ma na nim punktów widokowych. Otryt jest obszarem chronionym, znajdującym się w granicach Parku Krajobrazowego Doliny Sanu. Na jego południowych stokach wytyczono rezerwaty przyrody Hulskie i Krywe. Otryt stanowi ostoję wielu gatunków dzikich zwierząt. Nie łatwo jest je spotkać, mimo że na trasie można zauważyć ślady dzików, jeleni, wilków czy rysi.

Na grzbiecie Otrytu, na wysokości 894 m n.p.m. znajduje się schronisko studenckie – Chata Socjologa. Do Chaty oprócz szlaku niebieskiego z Dwernika, prowadzi również zielony szlak z Lutowisk. Wędrując zielonym szlakiem, można odbić na Trohaniec (939 m n.p.m.) – najwyższy szczyt w masywie Otrytu. Z okolic chatki roztacza się piękny widok na Połoninę Wetlińską i Smerek.

W samej Chacie Socjologa nocleg może znaleźć około 30 osób. Na wyznaczonym terenie obok chaty można również rozbić namiot. Na Otrycie nie ma elektryczności, a do oświetlenia schroniska wykorzystuje się świece.

Na niebieskim szlaku nawet w sezonie nie ma tłumów. Czasem można nie spotkać nikogo, prócz niedźwiedzi, które też lubią ten teren.