Są miejsca, które choć znajome, za każdym razem odkrywamy na nowo. Miejsca, które przyciągają do siebie o każdej porze roku. Miejsca, do których niezmiennie wracamy… Jest wśród nich Królowa Beskidów – Babia Góra.

Babia Góra

Któż z miłośników gór nie słyszał o Babiej Górze? Diablak, inaczej zwany Babią Górą to położony w Paśmie Babiogórskim, najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego. Jest to drugi pod względem wysokości (1.725 m n.p.m.), po Rysach, szczyt w Koronie Gór Polski. Co więcej, jest to również najwyższy pozatatrzański szczyt Polski.

Na terenie masywu Babiej Góry w 1954 roku utworzony został Babiogórski Park Narodowy, który następnie w 1977 roku został wpisany na listę światowych rezerwatów biosfery UNESCO.

Uroki Babiej Góry

Wędrując masywem podczas dobrych warunków pogodowych, można podziwiać ze szlaku malownicze krajobrazy. Tuż po wyjściu z lasu, który na pewnej wysokości ustępuje miejsca kosodrzewinie, oczom wędrowców ukazuje się wspaniała panorama pobliskich szczytów i dolin. Z masywu Babiej rozpościera się rozległy i piękny widok na Tatry. Wiele osób wychodzi na szczyt bardzo wcześnie rano, by móc obserwować wschód słońca. Zjawisko warte każdego wysiłku, by je zobaczyć z góry. Ale nie tylko spektakularne wschody słońca przyciągają turystów. Piękna jest również sama przyroda Babiogórskiego Parku Narodowego z występującymi licznie gatunkami roślin i zwierząt objętych ścisłą ochroną.

Pogoda na Babiej Górze

Babia Góra słynie ze zmiennej pogody. To dlatego często jest określana mianem Kapryśnicy. Zwłaszcza w wyższych partiach Babiej Góry warunki atmosferyczne bardzo często ulegają zmianie. Planując wędrówkę na „Królową Beskidów” powinno się wcześniej sprawdzić prognozę pogody i zadbać o odpowiednią, chroniącą przed deszczem i wiatrem odzież. To właśnie kapryśna pogoda stanowi główne zagrożenie dla osób wędrujących szlakiem tego pasma górskiego. O każdej porze roku można doświadczyć tu bardzo silnych wiatrów, które szczególnie zimą szybko wychładzają organizm. Częste zamiecie śnieżne bardzo ograniczają widoczność i utrudniają odnalezienie zasypanego śniegiem szlaku. Pomimo tego, że trasa jest bardzo dobrze oznakowana, często przyczyną zabłądzeń są również gęste mgły. Zimą przed wyjściem na szlak należy dodatkowo sprawdzić warunki śniegowe. Po obfitych opadach śniegu szlaki mogą być nieprzetarte, a dodatkowo na niektórych odcinkach trasy istnieje zagrożenie lawinowe. Natomiast wiosną i latem szczególnie niebezpieczne w partiach szczytowych są gwałtowne burze. Podczas dobrej pogody wędrówka na najwyższy szczyt Beskidu Żywieckiego nie powinna stanowić większego wyzwania dla przygotowanych turystów.

Babiogórskie szlaki

Na szczyt Babiej Góry prowadzi kilka szlaków, zarówno z polskiej, jak i ze słowackiej strony. Trasę warto zaplanować wcześniej, biorąc pod uwagę szacunkowy czas przejścia, stopień trudności i kondycję towarzyszy wędrówki.

U podnóży Babiej Góry znajduje się schronisko turystyczne Markowe Szczawiny. Można w nim odpocząć i posilić się w trakcie wędrówki na szczyt lub w drodze powrotnej, w zależności od tego z której strony planujemy zdobyć górę.

W planowaniu górskich wycieczek bardzo przydatna jest internetowa mapa szlaków turystycznych. To właśnie na tej stronie w szybki sposób można uzyskać informację na temat czasów przejść oraz ilości kilometrów i przewyższeń, które będą do pokonania na zaplanowanej trasie https://mapa-turystyczna.pl/

My na naszą wędrówkę wybraliśmy szlak czerwony, prowadzący z Przełęczy Krowiarki przez Sokolicę, Diablak, Przełęcz Brona, i dalej do Markowych Szczawin. Oczywiście nie ominęliśmy po drodze Małej Babiej Góry, na którą udaliśmy się szlakami zielonym i niebieskim. Na koniec ze schroniska na Markowych Szczawinach, niebieskim szlakiem wróciliśmy do parkingu na Przełęczy Krowiarki.

Close to Nature – znajdziesz nas: instagram